ΒΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΔΙΑΚΟΣΑΧΡΟΝΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

Βαθαίνοντας

"Δεν υπάρχει ελπίδα"
μου φώναξε ο Γιώργος
διασχίζοντας βιαστικά το δρόμο
πίσω του η Κολοκοτρώνη
βούλιαζε στο ξαφνικό Μαρτιάτικο κρύο, κάποτε εδώ
υπήρχαν πουλιά.

Την άλλη μέρα το τρίχρονο μού λέει αναπάντεχα
"εγώ θέλω να πέφτει ζεστό χιόνι"
βρέθηκα ξανά βιδωμένος στο χθεσινό πεζοδρόμιο
κάτι σαν να περιμένουμε ζεστό χιόνι εννοείς Γιώργο;
του φώναξα από απέναντι

κι εκείνος συνέχισε βαθαίνοντας
ολοένα
στις παραμονές των διακοσάχρονων
της ελληνικής επανάστασης.
[Από την έκδοση]