Με λίγα λόγια...
Η διαδρομή θα σας οδηγήσει στο Σπήλαιο του Πάνα. Στην Αρχαία Ελλάδα εδώ ήταν η τοποθεσία ενός ιερού για τον Πάνα και τις Νύμφες. Γνωστή και ως Λυχνοσπηλιά για τον μεγάλο αριθμό λυχναριών που βρέθηκαν στο σπήλαιο. Για να φτάσει κανείς ως το σπήλαιο πρέπει να διασχίσει ένα ρέμα, να περπατήσετε σε μονοπάτια με σταθερό σχοινί ή συρματόσκοινο και να επιστρέψει μέσω του ρέματος της Γιαννούλας.

Περιγραφή διαδρομής
Στην αφετηρία, στη θέση Κλειστή Στροφή, υπάρχει κιόσκι με το χάρτη της διαδρομής. 
Το μονοπάτι ως το Σπήλαιο σηματοδοτείται από ένα μπλε τετράγωνο σε λευκό πλαίσιο. Η έναρξη του μονοπατιού είναι ανηφορική μέσα σε πευκοδάσος το οποίο στη θέση «Στράτι» συμπίπτει με τμήμα αρχαίου δρόμου με την χαρακτηριστική λιθοδομή με μεγαλιθικά τμήματα. Σε σημείο της θέσης «Στράτι» έχει εξαιρετική θέα προς το αρχαίο φρούριο Φυλής. Η διαδρομή φτάνει μέσα από πυκνό πευκοδάσος (το ψηλότερο υψομετρικά σημείο) στη θέση Κιάφα Μαρίστα και κατηφορίζει μέσα από το δάσος με κωνοφόρα και στη συνέχεια με δρυς, αριές (quercus ilex). Κατηφορίζοντας προς το ρέμα της Γκούρας το έδαφος γίνεται πετρώδες και χρειάζεται προσοχή.

Πλησιάζοντας το ρέμα Γκούρα, το μονοπάτι γίνεται εκτεθειμένο και έχει τοποθετηθεί  προστατευτικό συρματόσχοινο για την ασφάλεια σας. Στο σημείο που διασταυρώνεται με το ρέμα της Γκούρας, ο πεζοπόρος χρειάζεται να περπατήσει για λίγα μέτρα στην κοίτη του ρέματος με τις χαρακτηριστικές μεγάλες πέτρες μέχρι να συναντήσει το ανηφορικό σημείο ακριβώς κάτω από το Σπήλαιο του Πάνα. Ανάλογα την εποχή, στο ρέμα της Γκούρας μπορεί να έχει νερό, ιδίως τους χειμερινούς μήνες ή μετά από δυνατή βροχή. Στην είσοδο του σπηλαίου οδηγεί ανηφορικό τμήμα μονοπατιού όπου έχει τοποθετηθεί συρματόσχοινο γιατί είναι απότομα ανηφορικό. 
Για την είσοδο στο Σπήλαιο είναι απαραίτητος ο φακός, ενώ για όποιον θέλει να εξερευνήσει το εσωτερικό του σπηλαίου συστήνεται η χρήση κράνους. Τους χειμερινούς μήνες η είσοδος του σπηλαίου γίνεται γλιστερή λόγω της λάσπης και χρειάζεται προσοχή. 
Το Σπήλαιο του Πάνα λέγεται και «Λυχνοσπηλιά» λόγω των πολλών λυχναριών που ανακαλύφτηκαν σε ανασκαφές (περίπου 2000 λυχνάρια) και αποτελούσε από τον 4ο αι.π.Χ. χώρο λατρείας του τραγοπόδαρου θεού Πάνα και των Νυμφών.

Α
πό τα λαξευμένα πατήματα στο βράχο που συνοδεύουν συρματόσκοινα, η διαδρομή συνεχίζει σε βραχ
ώ
δες και κακοτράχαλο μονοπ
άτι
 πάνω από το σπήλαιο και συναντά το εύκολο πεζοπορικό μονοπάτι με την μωβ σήμανση. Ακολουθεί τις πινακίδες προς πηγή Ταμίλ
θι 
και τη Φυλή. Προσπερνά την πηγή Ταμίλθι και συνεχίζει 
μέχρι τις
 πινακίδες προς υδραύλακα Γιανούλας. Κατηφορίζει
 ως τον 
υδραύλακα της
 
Γιαννούλας, 
διασχίζει το 
ρέμα
 και φτάνει στην
 
άσφαλτο. Εκεί από το κιόσκι χαρτών ακολουθεί το
 
μονοπάτι που καταλήγει στην θέση 
Κ
λειστή 
Σ
τροφή.