Στο νέο οδηγό με χάρτη 1:25 000 του Ταϋγέτου που θα κυκλοφορήσει τέλη Μαρτίου, ο Γ. Α. Πίκουλας, Καθηγητὴς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς Ἱστορίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας - ΙΑΚΑ, γράφει για τα αρχαία περάσματα του Ταϋγέτου.

"Από το Δάσος της Βασιλικῆς (περὶ τὰ 1515μ. τὸ μέγιστο ὑψόμετρο διελεύσεως), ίσως να ἀκολουθοῦσε τὴ φυσικὴ ὁδὸ τῆς χαράδρας τοῦ Βυροῦ, ἢ μία νοτιότερη διαδρομή, ὅπως ὁ νεώτερος χωματόδρομος ἀπὸ τὸν Ἅγιο Παντελεήμονα δάσους Βασιλικῆς ἕως τὸ Ἐξωχώρι." Διασχίζοντας τὸν Ταΰγετο (και) μὲ ἅμαξα.

“Τρεῖς τουλάχιστον ἁμαξιτοὶ ἄξονες διέσχιζαν τὴν ταϋγέτεια ὀροσειρά, ἀπὸ ἀνατολικὰ πρὸς τὰ δυτικά, ὅπως ἀποδεικνύουν τὰ κατάλοιπά τους, ἰδίως κοῖτες (φυσικὸ ὁδόστρωμα) καὶ ἁρματροχιές (αὐλάκια ἀπὸ τὸ πέρασμα τῶν τροχῶν) τῶν ὁδῶν, συνάμα μὲ ἕνα πυκνὸ δίκτυο ἀτραπῶν. Ὁ Ταΰγετος ἦταν προσπέλασιμος μὲ ἅμαξες γιὰ ἕνα μεγάλο διάστημα, ἀπὸ τὸ μεταίχμιο Ἀπριλίου–Μαΐου ἕως καὶ προχωρημένο φθινόπωρο. Τὸν ὑπόλοιπο καιρό, ἰδίως τὸν χειμώνα, προφανῶς, καὶ δὲν διακοπτόταν ἡ ἐπικοινωνία μεταξὺ τῶν δύο περιοχῶν. Ἀκολουθοῦσαν τότε διαβάσεις μὲ χαμηλότερο ὑψόμετρο, παρακάμπτοντας τὴν κύρια ὀροσειρά. “